Elif Nur'un Bloğu

Adaşım olur kendisi.  Bursa'nın bir köyünde tanıştık. Benden çok küçük olmasına rağmen kurduğu cümleler, hayata bakış açısı benden büyük insanlarınkiyle aynıydı diyebilirim. Yaşını tam olarak bilmiyorum ama 11-12lerindeydi Nur.  Sınıf arkadaşlarından biraz farklı olduğu ve arkadaşlarının onu dışladığını ufacık gözlem sonucu fark edebiliyordum. Yaşıtları birbirleriyle arkadaşlık edip şakalaşırken o tek başına oluyordu genelde. Bir etkinlik için Nur ve sınıf arkadaşları bir müddet aynı ortamdaydık. Tüm çocuklar etkinlikte merakla ne yapılacağını beklerken Nur bacak bacak üstüne atmış, başındaki örtüden dışarı çıkan saçlarını gözükmesin diye örtünün içine doğru itiyordu. Tavırları diğer çocuklardan o kadar farklıydı ki sanki çocuk değil de karşımda büyük bir insan oturuyor gibiydi.  Etkinliğimizin ortalarında nefes almakta zorlandığını söyledi. Onu bulunduğumuz ortamdan uzaklaştırıp bahçedeki banka götürdüm. Bir şey vardı Nur'da hissedebiliyordum. Okulda arkadaşlarını...

Sokakta yürüyorduk. Kaldırımdaki 19 litrelik damacanaları tek tek arabanın arkasına yerleştiriyordu bir adam.  ''Bu amcaya çok üzülüyorum baksana nasıl çalışıyor?'' dedi. ''Ee ne yapsın adamın işi o'' dedim. ''Orası da doğru'' dedi, yürümeye devam ettik. Bu kadar duygusuz gözüktüğüm için pişman olmuştum. Yürürken içimden orada ne tepki vermem gerektiğini düşünmeye başladım.  ''Ah yazık ya kıyamam nasıl da ağır şeyleri kaldırıyor bu yaşında'' mı demeliydim? O zaman arkadaşım fikrine katıldığım için mutlu olacaktı ama ben kendi düşüncemi söylememiş olduğum için huzursuz olacaktım. ''Ee ne yapsın adamın işi o'' derken ülkemizdeki milyonlarca işsiz insanı göz önünde bulundurarak bu adamın şanslı olduğunu düşünmüştüm. O kadar çok işsiz varken adamın çalışıyor olmasına sevindiğim için bu kadar rahat çıkmıştı kelimeler ağzımdan. O orta yaştaki adamın 19 litrelik damacanayı tek başına arabaya yükl...

Ne güzel demiş Farid Farjad ‘’Tamam ölmek için doğuyoruz da, Yanlış giden bir şeyler var. Neden yaşamadan ölüyoruz!’’ Dünyada sadece 1 kez var olabiliyoruz. Bilirsiniz sıfır etkisiz elemandır ondan sonra gelen en küçük rakamdır 1. Başlar biter. Tek hayat, tek şans… Belki de bu koskoca evrendeki tek şansımızdır hayat. Hayat adeta okyanus gibidir aslında… Mesela kimisi para içinde yüzer bu okyanusta, Kimisi canını kurtarabilmek için ülkesini bırakıp başka bir ülkede yaşama ümidiyle bindiği botun alabora olması sonucunda hırçın dalgalara karşı yüzer, Kimisi geçim sıkıntısı çekip dert içinde yüzer. Dalgalar bazı insanlara bolluk bereket getirirken bazı insanlardan aldıklarını okyanusun farklı yerlerine savurur. Bazen de bakarsınız dalgalar bazı insanlara sadece vurur; çünkü ondan ne alacağı bir şey vardır ne de götüreceği bir şey… Bu insanlar ıssız ada gibi okyanus ortasında durup bekler sadece. Eğer şanslıysa dalgalar güzel deniz kabukları, istiridyeler g...

''Dünyada çiçek, çocuk ve kuş olduğu sürece korkma; her şey yolunda demektir.'' Çocuklar ile yaşanan güzel olayları genelde not alıyorum. Bugün bazılarını sizler ile paylaşacağım. Ben her bir anıyı defterime not alırken yüzümde kocaman bir gülümseme oluyordu, umarım diyalogları okurken sizlerin de yüzünde kocaman bir gülümseme olur. 1. sınıftaki pıtırcıklarımızdan 4-5 tanesi ön bahçemizde saklambaç oynuyorlardı. Aynı sınıftan bir pıtırcık arkadaşlarının yanına gelip ''Ben de oynamak istiyorum'' dedi. Saklambaç oynayan çocuklardan birinin yanıtı: ''30'a kadar saymayı biliyorsan bizimle oynayabilirsin.'' :) 2. Sınıfa giden bir çocuğumuz annesi ile birlikte yanıma geldi. Annesi çocuğunu bana şikayet ediyordu. Şikayeti: ''Benim çocuğum kitap okumak istemiyor. Çünkü kitap okurken ağzında tükürükler birikiyormuş.'' 4. sınıf çocuklarımızdan bir tanesi odamdaki pufun üzerinde uyuma numarası yapıyo...

Merhaba, Aydınlık bir gelecek için, bana destek olur musunuz? Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı (TEGV); tam 22 yıldır ilköğretim çağındaki çocukların mutlu bir çocukluk geçirmeleri ve geleceğe donanımlı hazırlanmaları için eğitim desteği sağlıyor. Yaptığımız çalışmalar ile yaklaşık 2.5 milyon çocuğumuz bugün geleceğinden daha umutlu! Ben de, 8 Ekim 2017 tarihinde Bursa’da gerçekleşecek olan Eker I Run Koşusu’nda TEGV için koşacağım. Attığım her adımla TEGV’in Bursa Öğrenim Birimi’ndeki çocukların alacakları eğitimlerle daha aydınlık bir geleceğe ulaşmalarına katkıda bulunacağım. Daha fazla çocuğa umut olmak için desteğinize ihtiyacım var. Aşağıdaki hesap numaralarına yapacağınız bağışlar doğrudan bu proje için oluşturulacak fona aktarılacak. Ben yarışta her adımımı, TEGV Bursa Öğrenim Birimindeki çocukların eğitimi için atacağım… Sizler de dilediğiniz miktarda bağış yaparak bana destek olun, yarınları aydınlatalım! Banka   ...

Bugün Suriyeli bir veli geldi birime. Çat pat Türkçe konuşuyordu. Bana Arapça bilip bilmediğimi sordu bilmediğimi söyledim ‘’Anlatmam lazım’’ dedi ve konuşmaya devam etti. Ben adamın söylediklerini yarım yamalak anlıyor adamsa benim söylediklerimi tam anlayamıyordu. Baktım anlaşmamız zor oluyor kağıt kalem uzattım ‘’Çizin’’ dedim. İlk olarak çocuk çizdi. Çocuk çizince çocuğunu kayıt ettirmek istiyor herhalde diye düşündüm. Başladım bizim işleyişi anlatmaya. ‘’Yok sen beni anlamıyorsun’’ dedi. Ben Türkiye’de evlendim bir çocuğum var dedi.  Çocuğun bir sene önce doğduğunu anlattı. Sonra kağıda evlerinin çatısını çizdi. ‘’Ben çok eski evde kalıyorum, orada yaşıyoruz biz çocukla’’ dedi ve devam etti ‘’Çalışıyorum; aldığım para 400 ama patron 300 verdi evden atacaklar. Türkiye’de kimseyi tanımıyorum ev için para gerek. Sadece 100 lazım.’’ Böyle bir şey söyleceğini hiç tahmin etmiyordum. Kendisine yardımcı olamayacağımı anlattım ikna olması biraz uzun sürdü. Ardından minar...